Drodzy Uczniowie Klasy Ósmej !!!
Dziesiątki lekcji, przerw i w końcu ten ostatni dzwonek oznajmiający koniec pewnego etapu w Waszym życiu. Mały rachunek, chwila nostalgii, zadumy i refleksji nad tym co było. Przygoda życia, enklawa przetrwania, bezpieczna przystań, a może po prostu szkoła – miejsce bliskie sercu, pozostające na zawsze w pamięci.
To tu osiem lat temu, onieśmieleni zostaliście włączeni w poczet katolickiej społeczności szkolnej. Krok po kroku pokonywaliście bariery, zdobywaliście wiedzę by stać się ludźmi dorosłymi, świadomie wybierającymi drogę swojej przyszłości. Bagaż wspólnych doświadczeń, nierzadko okupiony łzami uczynił z Was ludzi bardzo sobie bliskich. Być może Wasze drogi się rozejdą, ale w murach tej szkoły zawsze znajdziecie miejsce przyjazne, pamiętające swoich Wychowanków.
To piękne móc uczestniczyć w uczniowskim dojrzewaniu, móc dostrzegać sukcesy swoich wychowanków, żyć ich wyzwaniami, niepewnością, nadziejami, widzieć w ich oczach łzy wzruszenia, szeroki promienny uśmiech będący zwieńczeniem ciężkiej pracy. W chwilach zmęczenia czerpać z młodzieńczego zapału i entuzjazmu, być obdarzanym zaufaniem i szacunkiem. To te właśnie cechy budują nierozerwalne więzi w każdym ludzkim zespole, są podstawą pokonywania barier i murów.
Dziękujemy Wam za zapał, za dobre chęci, za życzliwość, wyrozumiałość, pomocną dłoń w chwilach zawahania i niepewności. Dziękuję za otwartość, szczerość, za zamianę zwykłych chwil w te które będą trwać wiecznie w naszej pamięci.
Życzymy Wam by zdobyta wiedza, wspólne doświadczenia pozytywnie wpływały na Wasze dalsze życie. By lata spędzone w tej placówce wyryły się głęboko w Waszych sercach i pozostały tam, szczególnie w trudnych chwilach, by dawać Wam poczucie siły jaka w Was drzemie.
Nigdy nie traćcie więc nadziei, ani wiary we własne siły. Pamiętajcie, że oprócz nabytej wiedzy, o wartości człowieka decyduje to, co ma w sercu. Miejcie więc szacunek dla każdego napotkanego człowieka, bo to jest jedna z najważniejszych rzeczy, jakich trzeba się nauczyć.
Idźcie przez całe życie z takim zapałem i entuzjazmem, jaki czujecie w sercach dziś, kiedy odbieracie świadectwo.
Podsycajcie Waszą młodzieńczą świeżość i ciekawość świata, którą tak łatwo zatracić w codziennym życiu. Nie rezygnujcie z marzeń i planów , pamiętając, że każdy z Was ma ważną rolę do spełnienia. Nie cofajcie się wstecz, ale i nie zapominajcie o tych, którzy Was ukształtowali.
mgr Agnieszka Miodek – Wiktorzak
Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji w Naszej Galerii